Telewizor włączony przez co najmniej 6 godzin, odbiorniki w sypialniach i kilka godzin spędzone w jego towarzystwie przez dziecko poniżej 2. roku życia mogą wywoływać objawy podobne lub takie same jak groźne zaburzenia - autyzm, ADHD, czy zespół Aspergera.

Amerykańskie Towarzystwo Pediatryczne (AAP) podało, jak oglądanie telewizji wpływa na dzieci:

- powoduje wycofanie się z kontaktów międzyludzkich i czyni dzieci agresywnymi (np. podczas wyłączania programów)                                                                                                                 

- spowalnia się u niego rozwój mowy (rodzice często w przypadku histerii spowodowanej wyłączeniem tv ulegają i tym sposobem dziecko spędza z nimi jeszcze mniej czasu, również na rozmowie)                 

- większe trudności z czytaniem i rozwojem mowy w późniejszym czasie

- telewizja powoduje u dzieci zaburzenia snu, co warunkuje ich nastrój, zachowanie i możliwość koncentracji, jak i nawiązywanie kontaktów z rówieśnikami i środowiskiem                                                     

- dzieci prowadzące siedzący tryb życia podjadają między posiłkami, co może prowadzić do otyłości, ale przede wszystkim braku apetytu na pełnowartościowe posiłki                                                         

- w nocy budzą się potwory. Małe dzieci nie odróżniają fikcji od rzeczywistości. Obrazy z bajek przenoszą w swojej wyobraźni do swojego pokoju, co może powodować poważne problemy związane ze snem.     

- agresywne zachowania pojawiające się w bajkach (np. kot ciągnie mysz za ogon, pies odgryza ubranie złodzieja) zmniejszają wrażliwość dziecka na przemoc, mogą zwiększać agresję wobec innych i mieć wpływ na brak regulacji emocjonalnej

- telewizja ze swoim przeładowaniem bodźcami wywołuje spowolnienie reakcji (albo nadpobudliwość), dezorientację, lęki i niepokoje: 5 minut spędzone przez 2- letnie dziecko przed telewizorem to jak godzinny seans w kinie dla dorosłego!

Zbadano też wpływ włączonego telewizora, którego nikt nie ogląda. Migoczące obrazy, pobudzające i przyciągające uwagę dźwięki uniemożliwiały skupienie się i odwracały uwagę dzieci od wyznaczonego im zadania.

Najnowsze dane są alarmujące - 90% dzieci poniżej 2. roku życia ogląda jakiś rodzaj mediów elektronicznych, a dzieci do 2. roku życia oglądają średnio 1-2 godziny telewizji dziennie. 1/3 dzieci ma telewizor w sypialni w wieku 3 lat. 39% rodziców małych dzieci potwierdza, że telewizor jest w ich domach włączony, przez co najmniej 6 godzin dziennie!

Kiedy więc można bez obaw pozwolić dziecku na oglądanie telewizji?
Oto kilka najważniejszych zasad:

1. Amerykańskie Towarzystwo Pediatryczne wydało zalecenie dla rodziców, by dzieci do drugiego roku życia w ogóle nie miały styczności z ekranem.

2. Po ukończeniu 2 lat wybieraj bajki i programy, szczególnie dbając, aby nie było w nich przemocy. Czas oglądania ciągiem kilku bajek nie powinien przekraczać 10 minut.

3. Oglądaj bajki razem z dzieckiem, prowadź dialog, pokazuj i pytaj. Analizujcie to, czego właśnie się dowiedziała twoja pociecha. Potraktuj to jako okazję do uczenia się, np. liczenia, kolorów, zachowań

4. Nie umieszczaj telewizora w dziecięcym pokoju. Zaobserwowano, że dzieci mające niekontrolowany do niego dostęp, wykazują się gorszą sprawnością w testach .

5. Spędź trochę czasu z dzieckiem po skończonej bajce. Wspólne gry i zabawy zrekompensują mu wyłączone dźwięki i obrazy.

Jeśli sądzisz, że poświęcasz dziecku mnóstwo czasu, ale spędzacie go głównie przed telewizorem, to wiedz, że nie wzmacniasz w ten sposób więzi rodzinnych. Tylko zdrowa interakcja je buduje, a siedzenie przed ekranem telewizora ją uniemożliwia.

Nie należy popadać w panikę i od razu wyrzucać całej elektroniki z domu. Jeśli jednak Twoje dziecko zachowuje się inaczej po obejrzeniu np. bajki, to zanim zaczniesz diagnozować u niego autyzm, ADHD, czy zespół Aspergera, najpierw wprowadź ograniczenia na telewizję i elektronikę. Jak twierdzą psychologowie dziecięcy, czasem wystarczy dać dzieciom czas, na powrót do prawidłowego rozwoju.

Fakty są niepodważalne: NIE STWIERDZONO DOTYCHCZAS, BY OGLĄDANIE PRZEZ NIEMOWLĘTA TELEWIZJI ROZWIJAŁO JAKIEKOLWIEK ICH UMIEJĘTNOŚCI.

 Źródło: psychiatria-dziecieca.pl     

Żródło: dziecko.pl